Dit is een zonnebril.
En dat is het, zou je zeggen, en dat is het punt. Het is er namelijk één met blauwe glazen. Goed tegen de zon, waarschijnlijk, maar je ziet ze niet vaak met blauwe glazen. Zal wel van iemand zijn die een statement wil maken, of iets bijzonders met z’n ogen heeft.
Hij ligt trouwens in rietachtig gras. Is’ie weggegooid of is iemand hem kwijtgeraakt? Moeilijk te zeggen. Wel een rare plek om je bril op te bergen in ieder geval. Of is er iets anders aan de hand. Als je goed kijkt zie je in de reflectie van de glazen veel meer dan je in eerste instantie zou denken.
Kijk, dat is bijzonder. Er gebeurt meer dan het oppervlakkige oog ziet. We zijn het misschien wat kwijtgeraakt. Dat diepere kijken. Te veel afleiding, teveel pingels en bliepjes, Whatsappberichtjes (of Telegram), Insta-updates en dat soort dingen.
Daarom doen we aan wolkenkijken. Gewoon op een mooie dag naar de wolken kijken. Telefoon uit, geen afspraken, al of niet op de rug in het gras naar de lucht kijken en zien wat je ontdekt. Lekker meditatief, goed voor de soul en als je goed kijkt, zie je mooie dingen.
